De naam Nieuw-Amer is symbolisch voor het proces van de groepsvorming. Een samenvloeiing van zaken en activiteiten. Iets nieuws in een nieuwe wijk in de buurt van de oude rivier de Amer waaraan Amersfoort werd gebouwd, lang geleden. Nieuw-Amer de groep en Nieuw-Amer het gebouw. De mensen waren er niet opeens. Het gebouw was er niet plotseling. Zoals vele beekjes samenvloeien en een rivier vormen, zo belangrijk is iedereen in het proces van opbouw om tot een woongroep te komen. Veel inspanningen hebben tot het gebouw geleid. Minstens zoveel inspanningen waren en blijven nodig om de groep gestalte te geven en te behouden.
De naam Nieuw-Amer
De naam Nieuw-Amer is symbolisch voor het proces van de groepsvorming. Een samenvloeiing van zaken en activiteiten. Iets nieuws in een nieuwe wijk in de buurt van de oude rivier de Amer waaraan Amersfoort werd gebouwd, lang geleden. Nieuw-Amer de groep en Nieuw-Amer het gebouw. De mensen waren er niet opeens. Het gebouw was er niet plotseling. Zoals vele beekjes samenvloeien en een rivier vormen, zo belangrijk is iedereen in het proces van opbouw om tot een woongroep te komen. Veel inspanningen hebben tot het gebouw geleid. Minstens zoveel inspanningen waren en blijven nodig om de groep gestalte te geven en te behouden.
Eerste aanzet
Nieuw-Amer heeft twee startpunten gekend: In september 1993 was onder leiding van Adrie ten Brinke een groep mensen bezig om tot een woongroep te komen (Adrie ten Brinke was toen coördinator ouderenbeleid van de gemeente Amersfoort). In diezelfde tijd filosofeerde een viertal mensen in Rijnsburg over gezamenlijk wonen. Die vier mensen waren Jelly en Peter Leenhouts en Wim en Dicky van Egmond. Zij schreven naar vrienden en familie: “De vorm van samenwonen zoals ons die voor ogen staat, is geen vorm van verzorgd wonen zoals in een verzorgingshuis of serviceflat, met regels die door anderen gemaakt zijn. Ons idee is om met behoud van zelfstandigheid met een aantal mensen een woongemeenschap te vormen met regels en afspraken die door de bewoners zelf gemaakt zijn. Eventueel kunnen die afspraken in overleg herzien worden. Wij vinden dat we er nu over moeten gaan nadenken. Niet wachten tot het moment dat we er aan toe zijn…..Misschien kunnen we eens een avondje brainstormen om een aantal zaken op een rijtje te zetten…….” Het brainstormen werd omgezet in daden.
In de woorden “regels en afspraken die door de bewoners zelf gemaakt zijn” is het grondprincipe van groepswonen vervat. Bewoners doen het zelf. Er wordt niet voor ouderen georganiseerd. Ouderen moeten het zelf doen, want….het is geen groepswonen voor ouderen maar van ouderen”.
Van denken naar doen
Het zelf waar maken was niet eenvoudig. In de verzamelde informatie was te lezen dat van de vele initiatieven er vijf jaar later slechts enkele gerealiseerd zijn. – Het groepsproces wordt te veel verwaarloosd. – Men is vaak te veel gespitst op de woonruimte. – Vijf en tachtig procent van de ouderen blijkt in staat te zijn zelfstandig het eind van haar/zijn leven te halen. – Het individu moet zich zelf kunnen redden.
Het bleek dat in Amersfoort de mogelijkheid om het groepswonen te realiseren groter was dan in het westen van het land. En zo gebeurde het dat in 1994 de twee initiatiefgroepen hun gezamenlijke eerste vergadering hadden. Veel vragen kwamen uitgebreid aan de orde zoals over de maximum leeftijd voor toelating. Hoe groot moet de groep worden. Hoe en waar willen we wonen, etc. Door middel van spel en groepsgesprekken werd veel aandacht besteed aan het met elkaar kennismaken en om op een ongedwongen manier elkaar betere te leren kennen. En om een vaste lijn daarin te vormen werden de vergaderingen maandelijks gehouden met koffie- en lunchpauze.
De echte start van Woongroep Nieuw-Amer!
In mei 1998 was het zover dat de groep het gebouw kon betrekken. De klus was geklaard. Het groepswonen kon beginnen.
